De eerste dagen in Zuid-Afrika (PROBLOG)

Dag 1: 02/02/19

Mijn zus geeft me nog een laatste knuffel terwijl mijn broer nog in de badkamer zijn tanden staat te poetsen. De tranen zijn aanwezig. Niet meer dan normaal aangezien ik met mijn broer en zus een hechte band heb. Na een laatste afscheidsknuffel met mijn broer vertrek ik met mijn ouders en vriend richting Zaventem. De autorit duurde anderhalf uur. Emoties namen in deze rit de bovenhand. Verdriet, spanning, onwetendheid, angst, … noem maar op.

Om 15u00 hadden we met iedereen afgesproken in de vertrekhal van Zaventem. Op dat uur mochten we onze bagage inchecken. Aangezien het vliegtuig vol zat, moest ook mijn handbagage mee in het ruim. Gelukkig dacht ik nog aan mijn laptop die erin zat. Als ik zie hoe ze op de luchthaven met bagage gooien, kon ik het risico niet nemen om deze in de handbagage te stoppen. Ik nam deze dus mee op het vliegtuig met mijn rugzak.

Na het afscheid met terug enkele tranen, kon de reis echt van start gaan. Destinaton: London. Ik kocht nog snel een cola en wat water en daarna begaf ik mij naar de terminal. Na 45 minuten landde ons vliegtuig op de luchthaven in Zaventem. De cola die ik gekocht had, was nog steeds ongeopend. Helaas moest ik deze afgeven bij de bagagecontrole in Londen. Ik ben absoluut geen voorstander van zaken weggooien die nog gebruikt kunnen worden. Maar helaas was er geen discussie mogelijk. Om 21.00 u mochten we op ons toch wel luxueus vliegtuig stappen richting Johannesburg. Klaar om te slapen dus.

Dag 2: 03/02/2019

32 uur nadat ik de huisdeur in Ingelmunster achter mij heb dichtgetrokken , komen we eindelijk aan in Komatipoort. Ons geduld werd al onmiddellijk op de proef gesteld. We werden door onze begeleiders Bert en Nancy op voorhand al 'gewaarschuwd' voor het geduld dat we moesten hebben met de Zuid-Afrikanen. Toen we in de wachtrij stonden, was het toch heel lang wachten. Alleen ben ik niet echt iemand die graag wacht. (ICOM 4.4)

Eenmaal we bij de douane aankwamen, viel het mij op dat hij alles op zijn gemak deed. No pressure, no stress is het idee hier. Een groot verschil met België. Onze bagage was gelukkig goed aangekomen. Toen we allemaal goed en wel onze bagage bij de hand hadden, vertrokken we met de groep richting Pieter. Pieter stond ons op te wachten met het bordje 'BEAD education' op de luchthaven. Hij bracht ons met een shuttlebusje richting Nelspruit. Op deze luchthaven stonden onze huurauto's op de parking. De papieren werden door de bestuurders ingevuld en ondertekend en we konden Pieter met zijn busje volgen. Althans dat dachten we toch. Wij stonden voor het rode licht en weg was Pieter. De eerste echte uitdaging liet dus niet lang op zich wachten: zelf de weg zoeken. Het was al wennen om links te rijden, anders te schakelen, ons stuur rechts te houden en dan moesten we nog eens de weg zelf zoeken. Lang leve Google Maps. Onze gewone gps zat nog in de valiezen, maar daar was Pieter helaas mee weg. Uiteindelijk zijn we om 22u00 aangekomen in het huisje. (ICOM 4.1 en 4.8) We waren zo moe, dat we besloten om onmiddellijk te slapen.

Dag 3: 04/02/2019

Onze eerste dag waar we Komatipoort in het licht zagen. In het donker was alles al heel indrukwekkend, maar in het licht was alles nog zoveel beter. Om 8u30 stond Marietjie, onze Mama Africa aan ons huis om samen richting Stoepcafé te rijden. Daar werden we door de eigenares Elmarie getrakteerd op een gratis ontbijt. We kregen om te beginnen fruitsalade, daarna mochten we nog iets kiezen. Ik koos voor de 'cinnemon pancake', ik was enthousiast toen ik wist dat ze hier graag kaneel eten. Alleen had ik niet gedacht dat ze het zo graag eten, want er was heel veel kaneel in de pancake, maar het heeft me wel gesmaakt. (ICOM 2.4)

Vervolgens gingen Casey, Seppe en ik in de auto van Marietjie in de huurauto richting Orlando. We maakten er kennis met de Cromati Combined school, ook wel de gratis school of de zwarte school genoemd. Daar zullen Casey, Seppe, Emily en ik lesgeven in april. De andere studenten Jens, Natalie en Marie komen pas 5 maart toe in Zuid-Afrika en zullen hier ook samen met ons lesgeven. We werden door de directeur ontvangen, alleen was hij waarschijnlijk niet zo voorzien op onze komst. Een zeer groot verschil met België is, dat je het gevoel niet hebt dat de directeur hoger staat dan de anderen. Hier in België merk je daar wel een enorm verschil in. Daarna gingen we met Marietjie naar de Komati Care centre, de kleuterschool. Daar wachtte Jan, onze papa Africa, ons op om zijn verhaal te doen over de politieke verschillen hier in Zuid-Afrika. Vele mensen krijgen hier kinderen, omdat ze een premie zouden krijgen. Dit liet mij toch even schrikken, want je moet een kind natuurlijk ook goed kunnen opvoeden. (ICOM 2.3 en 2.5) De gezinnen van deze sloppenwijk in Orlando, waar de schooltjes staan, wonen in chaqs. Je kan het vergelijken met vier planken die je tegen elkaar zet met daar over enkel een zeil als bescherming tegen regen, zon en wind. Na dit verhaal kregen we de kans om met Jan in zijn bakie (auto) door de sloppenwijken te rijden. Toen ik dit zag werd ik echt emotioneel. Ik had dit wel al op televisie gezien, maar nooit in het echt. Op tv zie je vaak kinderen een auto achterna lopen en dat lijkt schattig. Al moet ik zeggen dat dit in het echt niet zo schattig is. De kinderen waren boos dat we niet stopten om ze te helpen. Toen ik ging slapen had ik nog altijd de beelden van de sloppenwijk voor mij. (ICOM 2.3 en A3 )Toch ben ik blij die gezien te hebben, want de kinderen die in deze twee scholen zitten, komen vanuit deze sloppenwijk. Zo weet je als leerkracht welke kinderen er in je klas zitten en waar ze vandaan komen. Stel dat een kind honger heeft, dan weet je onmiddellijk hoe het komt.

Daarna bezochten we de school van deze kleuters. Hier werd ik echt gelukkig van, want de kinderen zijn blij met je komst. Ik vroeg aan de leerkracht of ik mijn telefoon eens mocht uithalen om foto's te nemen en om de kleuters zichzelf eens te laten zien. Ik stond ervan versteld dat de kinderen zichzelf nog nooit hadden gezien. (ICOM 3.1) Ze poseerden voor de camera alsof ze een topmodel waren. Seppe, Tine en ik waren moeilijk uit de klas te krijgen, want we wilden echt samen met hen spelen. We gingen door naar de school waar we vanaf morgen aan het werk gaan. De Komatipoort Akademie, of de blanke school. Om in deze school les te mogen volgen, moet je betalen. De directeur was mega enthousiast ons te zien. Hij verwelkomde ons met de Zuid-Afrikaanse handdruk en met de woorden 'jullie zijn één van ons, één van onze familie, dus aarzel niet om vragen te stellen'. Daarna kregen we een rondleiding in de school. Mijn grootste nieuwsgierigheid was de keuken. Marietjie wees het lokaal aan, maar voor mij was dit niet genoeg. Ik vroeg aan haar of ik eens tot daar mocht stappen. Ik had geluk, want er was net een les bezig. De keukens zijn goed uitgerust. Dit had ik niet onmiddellijk gedacht. De leerkracht zei tegen mij: 'Ik ben heel blij met je komst, want nu heb ik eindelijk iemand die mij kan helpen en die mij ook iets kan bijleren'.

De boeken zijn in het Afrikaans geschreven, maar de leerlingen krijgen de les normaal in het Engels. Dat zal ik weten eens ik mijn observatie start.

Daarna besloten we om met de groep te gaan zwemmen, want onze rondleiding zat erop.

Dag 4: 05/02/2019

Morgen start het echte werk. Nog even uitrusten dus en genieten van de ongerepte omgeving.

Deze voormiddag zijn we met een deel van de groep een wandeling gaan maken om een viewpoint te zien over het Krugerpark. Het Krugerpark is namelijk een beetje onze achtertuin. We zagen niet veel, dus de volgende keer hopelijk meer geluk.

Aangezien we nog niet binnen mogen in het Krugerpark gingen we dan maar richting Marlothpark. Hier zagen we onze eerste van de Big Five. De olifant! Daarnaast konden we ook aapjes, nijlpaarden, zebra's, antilopen en bambi's bewonderen.

Omdat het zo warm was, besloten we om terug te gaan zwemmen. Dit weekend gaan we waarschijnlijk nog eens terug naar het park. Wie weet zien we dan wel een tweede beest van de Grote Vijf.

Dank je wel om deze blog te lezen.

Tot snel!