De tijd vliegt (PROBLOG)

Dag 23: 24/02/2019:

Onze vierde zondag in Zuid-Afrika. Zondag is voor ons werkdag. Tenminste na een poging tot lang slapen te hebben ondernomen dan toch. Er stonden weer enkele lessen op het programma, dus werd het algauw een volledige dag lessen voorbereiden.

Dag 24: 25/02/2019:

Elke maandag start in de ‘saal’. De leerlingen bidden eerst wat, de sterksten van de atletiek worden er omgeroepen als er een prestatie plaats gevonden had en de belangrijkste zaken van de week worden er besproken, … Het voelt voor mij nog steeds een beetje vreemd aan om elke week opnieuw dat podium te betreden en tussen de andere leerkrachten te gaan zitten. (BASCO 7) Na een uurtje in de ‘saal ‘, konden we terug naar de lerarenkamer. Daar wou ik snel nog eens mijn lessen bekijken en toch nog hier en daar wat veranderingen aanbrengen. (BASCO 11) Een beetje “gezonde stress” noemen we dat zeker?

De vijfde periode ging van start en samen met Seppe moest ik het onderwerp ‘seksuologie en relaties’ geven. Een echt taboe is dat hier. Aangezien mevrouw Danita afwezig was moesten we de les alleen geven. (A1 en A7) We startten onze les met twee afbeeldingen. Een afbeelding van een koppel die elkaars handen vastheeft en een cartoon over seks. Bij het zien van deze afbeeldingen stond de klas onmiddellijk een stuk heviger. Sommige leerlingen riepen ‘ieuwh’, anderen dan weer ‘eindelijk’. Het werd ons algauw duidelijk dat het een hele klus zou worden om hier open te spreken in de klas. Op voorhand hadden ze ons hier al voor gewaarschuwd dat het moeilijk kon zijn. (ICOM 2.4)

Ik had mij enigszins hier op voorbereid en had daarom een paar stellingen geschreven om ze in groepjes te laten debateren. De klas werd verdeeld in groepen en die kregen elk een paar stellingen om over te disputeren. Ik heb mijzelf ondertussen wat bijgeschoold in de Afrikaanse taal en maakte mijn stellingen op in het Afrikaans. (ICOM 1.4 en BASCO 10)) Ik koos hier bewust voor omdat het hun moedertaal is en dit hen misschien wel sneller zou openstellen. Seppe en ik liepen rond in de klas om te luisteren. Na een tiental minuten legde ik de debatten stil om dan klassikaal verder te werken. Hierbij maakten we duidelijk de afspraak dat alles wat hierover gezegd werd in de klas tussen de vier muren van de klas blijft. “Indien je als leerling een vraag hebt, maar ze niet durft te stellen voor de hele klas, mag je die op een blaadje schrijven en mij bezorgen om dit dan de volgende les anoniem te bespreken” voegde ik er nog aan toe. Dit stelde leerlingen wat geruster, want ze werden op voorhand al ingelicht dat het praten over ‘seksuologie en relaties’ niet zo’n taboe meer is in België. Na de les volgden er enkele briefjes met vragen op. Ik beloofde de leerlingen deze volgende week subtiel voor de klas te beantwoorden.

Na dit volgde nog een les wiskunde over ‘de patronen’. Het was met dezelfde klas als de periode ervoor… ‘Mevrouw, bespreken we terug lifeskills in wiskunde?’, vroegen ze. Helaas moest ik hen teleurstellen en zeggen dat het nu een stukje serieuzer moest. (BASCO 1) We beloofden de leerlingen dat als ze goed meewerkten, ze allerlei vragen mochten stellen over ons én over België. Dit motiveerde hen duidelijk om de hele les aandachtig op te letten. Zo goed zelfs, dat we een tiental minuten over hielden om vragen te beantwoorden. Zoals verwacht gingen de meeste vragen over de economie in België. Eén leerlinge begon haar vraag met: “Mevrouw, jullie zijn zó rijk, dus…”.

Zo kon ik eigenlijk nog uren verder praten over die verschillen. De leerlingen schrokken ervan hoe het er voor sommige zaken in België aan toe gaan, maar ook hoe duur of goedkoop sommige dingen voor hen wel zijn. Elektriciteit bijvoorbeeld is voor hen bij ons dus heel goedkoop, terwijl een huis kopen dan weer véél te duur is. Ik maakte hen dus duidelijk dat wij niet zo rijk zijn als zij denken. (ICOM 2.1) Zelfs mevrouw Leonie was enorm onder de indruk van de vele verschillen.

Omdat we komende donderdag meedoen als ‘special act’ op het groenkiesconcert in school, besloten we om met de ganse groep het dansje ‘Chocolate’ te oefenen. (BASCO 7 en ICOM 4.2) Een leuk dansje dat we op donderdag voor de groep zullen brengen onder choreografie van “ Seppe De Winter “.

Dag 25: 26/02/2019

Dinsdag was er terug een kookles voor mij. Iets waar ik iedere keer weer naar uitkijk. Elke keer tot in detail voorbereid, omdat we uiteindelijk maar 70 minuutjes tijd hebben. Ik kwam terug aan in de kookklas en mevrouw Danita vertelde mij dat het recept opnieuw helemaal aangepast werd. Geen getreur, dacht ik. Gewoon knop omzetten, vlug alles bekijken en de les geven. (A8, ICOM 4.4, 4.6, 4.8) De leerlingen kwamen toe en ik vertelde hen onmiddellijk dat we snel moesten werken omdat anders onze panna cotta niet helemaal klaar zou zijn. De leerlingen begonnen vlot alles klaar te zetten tot ze water nodig hadden. ‘Juffrou Justine, die water werk nie uit die kraan nie’ …nergens was mevrouw Danita te bespeuren… Ik vroeg aan hen wat ze normaal doen als dit voor valt en ze vertelden me dat ze dan met twee leerlingen om water mogen naar de winkel hier recht tegenover de school. Enkelen van hen gingen naar de directeur en kregen dan wat geld om water te kopen… (ICOM 4.1) We hadden terug water, dus kon de les verder gaan. De leerlingen moesten hun ‘jelly’ van mevrouw Danita in de koelkast plaatsen. Ik vertelde mevrouw dat het met zo’n korte lesperiodes handiger kan zijn om die in de diepvries te plaatsen en zo om het proces wat sneller te laten verlopen. ‘Oooh, goed idee, daar heb ik nog nooit aan gedacht’, zei mevrouw Danita. Uiteindelijk zijn de leerlingen allemaal tijdig de les uitgeraakt. (BASCO 1)

“Mission accomplished!” Weeral een groot verschil in lesgeven in vergelijking met België. (ICOM 5.3)

Daarna volgde de les Engels. Mevrouw Rheta zei mij: ‘Ik vertrouw in jou, geef je de les alleen ik moet naar een meeting?’ Geen probleem voor mij, grade 8 is zo’n fantastische groep. De dag vloog opnieuw voorbij. De tijd gaat hier echt véél te snel! (ICOM 4.1)

Dag 26: 27/02/2019

De dag start met aardrijkskunde. Eerst even kort herhalen en dan snel verder gaan. We hadden immers flink wat in te halen na vorige week. Daarna volgde nog een les wiskunde terug. En om de dag af te sluiten een uurtje Engels. Die dag gaf ik ook mijn tussentijdse evaluatie aan alle leerkrachten. …Nu al! …Mijn periode in de Komatipoort Akademie zit er helaas bijna op.

‘s Middags hebben we oefenden we samen met de andere studenten nog eens voor ons dansje zodat we het donderdag zeker zouden doen.

Enkele dagen geleden zeiden we nog onder elkaar dat het al een tijdje geleden was dat de elektriciteit was uitgevallen. ‘s Avonds moesten we skypen met onze leerkracht in België om te laten horen en zien hoe alles verloopt en hoe het verder zal verlopen en net op dat moment liet de elektriciteit ons drie keer in de steek.

Dag 27: 28/02/2019

Laatste dag van februari. Starten met aardrijkskunde en daarna volgde normaal mijn les voeding aan grade 10 waarin omeletten op het menu stonden. Helaas was mevrouw Danita opnieuw afwezig en kwam de directeur me zeggen dat ik de les niet mocht geven. Ik zei hem dat ik de les echt graag wilde geven en het gerust op mijn eentje wou doen. (A8) Maar jammer genoeg mocht mijn woord niet baten. De klas is “te zwaar” en ze zouden van de situatie profiteren. De les kon niet door gaan. Blij was ik daar niet mee want ik wilde die les echt graag geven. In België heb ik toch al bewezen dat ik klassen alleen aan kan tijdens een interim en zelfs hier heb ik al een paar keer alleen voor de klas gestaan, dus waarom mocht dit nu niet? Maar goed, ik heb dan maar de hele voormiddag voor school gewerkt en ook wat aan mijn bachelorproef want die moet ook nog gemaakt worden natuurlijk. Het laatste uurtje mocht ik nog eens les geven in grade 7. Eigenlijk óók zo’n zware klas. Ik vond het voor het eerst eens nodig om mijn stem te verheffen. (BASCO 1) Ik moest zelfs vier leerlingen aan de kant zetten omdat ze het echt wel te bont maakten, na enkele keren een opmerking te moeten geven omdat ze in een boom aan klimmen waren, moest ik de moed wel opgeven en zag geen andere oplossing ze aan de kant zetten. (BASCO 1) Mevrouw Lee vertelde mij dat ik het goed aangepakt heb, want dat het bij hen altijd hetzelfde is.

’s Avonds was het zover. De skiwis hadden hun concert. Na heel wat oefenen en met ook wel een beetje stress begonnen ze aan de voorstelling van hun sprookje “Doornroosje”. Daarna volgden de leerkrachten en dan natuurlijk “de Belgen”. Althans dat dachten we, eerst was er nog een toespraak van Adèle. Pas daarna was het onze beurt om de show te stelen. (BASCO 7) Omdat het liedje Chocolate heet, hadden we allerlei chocolade mee om die dan achteraf in het publiek te gooien. De leerkrachten waren zo enthousiast dat ze ons zelfs gevraagd hebben om het hen aan te leren.

Dag 28: 01/03/2019

Wauw! Al maart! Weeral vrijdag! Mijn dag begon met een uurtje theorie in de kookles. Opnieuw ging het over gaarmaakmethodes. Ik was blij dat ik mevrouw Danita zag op school, want dan wist ik dat mijn les zeker door kon gaan ook al was ze niet bij mijn les aanwezig, dus dan maar zonder. (ICOM 4.4) De laatste uurtjes waren natuurwetenschappen en ook hier stonden we er alleen voor. Casey en ik hadden heel veel voorbereid, het ging immers over seksuele voorlichting in grade 9. Plots werden de leerlingen weggeroepen om een foto te maken. Daarna deden we terug verder met de les. We merkten wederom dat praten over zo’n zaken nogal taboe zijn. We vertelden hen dat we begrijpen dat het voor hen gevoelig ligt, maar dat het wel een belangrijk onderwerp is om te weten. (ICOM 3.1)

We hadden eindelijk onze wildcard voor Krugerpark en dus besloten we algauw om eens een uitstap te plannen naar het natuurpark. Wat een onvergetelijke belevenis was dat zeg. Aangezien we zelf met de auto tussen de dieren mochten rijden. Giraffen, neushoorns, impala’s, gnoes, olifanten… toch al twee van de ‘Big Five’. Eén ervan hebben we toch wel van héél dicht gezien.

Na een korte bocht stonden we plots oog in oog met een heuse olifant. Aangezien we in een bocht stonden was keren niet echt meer mogelijk. …In een eerste reflex duwde ik dan maar het rempedaal in en ging dan maar aan de rechterkant staan alhoewel we hier dus links moeten rijden maar daar trekken olifanten zich dus niks van aan. Eigenlijk hadden we advies gekregen om rechtsomkeer te maken in zo’n situatie maar dat ging dus niet. De boodschap die we elkaar gaven was gewoon zo stil mogelijk blijven zitten. Gelukkig liep de stier ons achteloos voorbij. Terug bij de uitgang vroeg de security ons wat we gezien hadden. Toen we hem het filmpje toonden was hij behoorlijk geschrokken. ‘Jullie hadden echt dood kunnen zijn’, zei die.

In de avond gingen we terug naar de kerk. De bijeenkomst voor de jongeren. Deze vond plaats in de school. De meest bijgebleven activiteit is deze waarbij je vastgebonden werd met een doek over je hoofd, een deken rond je. Voel je als een persoon die word doodgeschoten door de IS. Om eerlijk te zijn, het leek ook zo. Ik vond dit zo erg om te zien. 's Avonds sloten we af met een Indisch gerechtje die mevrouw Trudy gemaakt heeft en daarna gingen we met de volledige groep door naar een braai. We werden hierop uitgenodigd en we wilden het braaien in Zuid-Afrika echt eens meemaken. (ICOM 2.8)

Dag 29: 02/03/2019

Terug naar Krugerpark. De idee was omstreeks 11.30u aan het Krugerpark te raken maar dat is niet direct gelukt. Het lijkt wel of we de Afrikaanse cultuur beginnen over te nemen op vlak van timing. Opnieuw héél veel te zien. Echt fantastisch! We hebben er ook een restaurantje bezocht. Daar kocht ik koeksisters, een typisch ‘gereg’ van hier in Zuid-Afrika. Die koekies deden me denken aan de kermis, ze smaken precies als oliebollen bij ons thuis, maar dan koud. Heerlijk!

Dag 30: 03/03/2019

We werden eerder deze week uitgenodigd op bezoek in de kerk nabij de sloppenwijk. De kleuterjuf van het KCC leidde zou ons rondleiden door de wijk. …Na de hevige regenbui van vannacht lagen de wegen er uiteraard niet zo fraai meer bij. Na hier en daar wat wegglijden en de schoenen uit de modder trekken, kwamen we aan bij de kerk. De priester van dienst was de dame die onze kleren maakt. De beleving hier is totaal anders. Het is geen kerk zoals je verwacht maar een hutje gemaakt van wat metalen golfplaten. Het deed mij weer enorm veel pijn om alles te zien. (ICOM 2.3) De mensen waren er zó vriendelijk, daar kunnen wij Belgen best eens een voorbeeld aan nemen. Mijn hart is echt betoverd door de bevolking hier in Zuid-Afrika. Ik weet nu al dat het gemis naar deze cultuur binnen twee maanden immens groot zal zijn. Ik heb hier in zo’n korte tijd zoveel bijgeleerd! Helaas is er al een maand voorbij.

Vele warme groeten

Justine