Let's fly high

Goedemorgen iedereen

Morgen is het D-day, morgen zijn we EINDELIJK 2 februari 2019. Met een bang hartje, maar met ontzettend veel zin vertrek ik morgen voor de komende drie maanden naar Komatipoort in Zuid-Afrika. Inderdaad, je hebt het goed gelezen, met een bang hartje. Het is een stap in het onbekende, een stap die van mij een heel ander mens zal maken. Het zal een unieke ervaring zijn, een ervaring die ik geen tweede keer meer zal kunnen meemaken. Maar, het was een kinderdroom. Een droom die werkelijkheid is geworden. Dus, die stap in het onbekende, de spanning en stress neem ik er graag bij.

De afgelopen twee weken waren voor mij de lastigste weken. Weken vol nieuwsgierigheid, stress en traantjes laten.

Nieuwsgierig naar de avonturen, de ervaringen, de ontwikkeling van mezelf als leerkracht in het buitenland. Nieuwsgierig naar de cultuur, het eten, de leerkrachten, de leerlingen...

Stress om mijn laatste echte echte examenpunten te krijgen in de Hogeschool. Althans, dat hoop ik toch. Stress om mijn valies te maken en te hopen dat ik alles mee heb. Stress voor het afscheid.

Het afscheid kwam elke dag dichter en dichter. Elk moment dat ik iemand eindigde met 'tot over drie maanden, vrienden'. Het zwaarste afscheid is toch wel deze van mijn ouders, vriend en familie. Wetende dat ik hen drie maanden niet zal kunnen zien in levende lijven, dat maakt het voor mij moeilijk. Al een geluk dat ze allemaal weten dat ik nogal een jankertje ben, maar dat ik dit snel terug los kan laten. Want, want is drie maanden nu in een mensenleven?

De afgelopen dagen heb ik mijn valies proberen te maken. Heb ik alles mee? Heb ik mijn malariapillen mee? Heb ik mijn muskietennet mee? Heb ik voldoende kleren mee? Heb ik mijn bikini's mee? Check! Heb ik mijn spanning en enthousiasme mee? Driedubbel check! Let's go!

Morgenmiddag om 13.00u vertrek ik samen met mijn ouders en vriend richting de luchthaven in Zaventem. Dat zal misschien wel één van de lastigste ritten zijn die ik ooit al gemaakt zal hebben. Maar, we laten ons hoofd niet hangen. We hebben met de volledige groep afgesproken om te verzamelen in de grote inkomhal in Zaventem. Samen een groepsfoto nemen, nog een knuffel en tot ziens aan mijn ouders en vriend en wegwezen maar. Tot over drie maanden!

Ik ben klaar voor mijn langste vliegreis ooit. Als alles loopt zoals gepland, vertrekt ons eerste vliegtuig om 18.15u richting Londen. Omstreeks 18.35u (19.35u in België) landen we dan in Londen. Daar zullen we om 21.10u (België 22.10u) onze volgende vlucht nemen richting Johannesburg. Dit wordt voor mij een enorme opgave, want 11 uren vliegen, dat is veel. Om 10.15u (België 9.15u) zouden we onze eerste voeten aan wal zetten op Zuid-Afrikaanse bodem. Daarna volgt het wachten op iedereen zijn bagage. Om op onze bestemming in Komatipoort te komen, moeten we eerst nog met een shuttlebus richting Nelspruit rijden. Deze rit duurt ongeveer een vijftal uren. In Nelspruit aangekomen, gaan we om onze huurauto's en rijden we met deze huurauto's nog een uurtje richting Komatipoort waar onze lodge staat die voor de komende drie maanden ons huis zal zijn. Zoals je dus ziet, wordt het een lange reis.

Het volgende blogbericht die jullie zullen lezen, zal al in Zuid-Afrika zijn. Ik heb vernomen dat niet iedereen zijn blog in Zuid-Afrika werkte vorig jaar. Bij deze heb ik al een voorzorg genomen en heb ik ook een facebookpagina aangemaakt. Deze heet Justine in Zuid-Afrika. Voel je vrij deze te volgen. Op deze facebookpagina komen er iets meer foto's dan hier op deze blog.

Veel liefs en een dikke kus,

Justine