No power in Africa (PROBLOG)
- Justine Geldhof
- 13 feb 2019
- 8 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 3 mrt 2019
Dag 5: 06/02/2019
Onze vierde echte dag op Afrikaanse bodem was D-day. Om 6 uur ’s morgens (5 uur in België) ging de wekker. We gingen voor het eerst naar de school waar we tot 15 maart les zullen geven. Tot die dag lopen we stage in de Komatipoort Akademie. We kregen van Adèle een rooster in onze handen. Ik begreep niet onmiddellijk wat ik wanneer moest doen. Al snel werd door Adèle duidelijk dat ik bij miss Danita voeding zal geven. Wat ze met het vak PAV zullen doen, is nog een raadsel. Hiervoor zouden we samenzitten. Er kwam een leerkracht de ‘personeelskamer’ binnen, liet een belletje rinkelen en begon in een boek te lezen. Ik keek even verbaasd, want ik begreep er niets van. Waarom sluit iedereen zijn ogen? Toen ze het woord ‘amen’ uitriepen, had ik door dat we dagelijks ons gebed moeten doen alvorens de dag start. Daarna ging ik met een leerling van grade 12 naar mijn lokaal. Daar stond miss Danita op mij te wachten. De leerlingen kwamen toe en miss Danita verdween in de keuken met de woorden: ‘Hou jij ze even bezig?’ Die ‘even’ werd al snel een volledig lesuur. Wat zeg ik, de volledige 35 minuten. Lesuren zijn hier maar zo lang. Ik vroeg haar al snel wat de reden is van zo’n korte lesuren, maar daar kon ze mij geen antwoord op geven. Daarna kwam grade 12 binnen, brede kerels en deftige dames, sommige met schoenen aan andere dan weer op blote voeten. ‘Neem plaats en haal alles uit voor de pizza’. De les begon. Ik verwachtte dat er stilte zou vallen en de leerlingen zouden luisteren naar de leerkracht. Alleen is dit hier blijkbaar niet zo de attitude. Hoe luider, hoe beter… Voor mij zal dit een enorme klus worden, want hoe kan je nu les geven op die manier? (ICOM 2.2) Misschien moet ik toch enkele zaken in mijn les proberen te veranderen, maar natuurlijk ook niet het volledige schoolsysteem. (BASCO 2)
De dag vloog voorbij. Grade 8 was toch wel de groep die mij het meeste is bijgebleven. De skivies, deze dragen een gele ‘fluojas’. Op 28 februari worden zij gevierd. Ze hebben de stap naar het hoger secundair onderwijs gezet en krijgen op deze dag feestelijk hun nieuwe kostuum. De stagiaires van de school worden hier officieel voor uitgenodigd door de directeur.
Dag 6: 06/02/2019
Dag twee van de observatie. Ik was voorbereid op het gebed en deed dus net als hen mee. (ICOM 2.2 en A1) Daarna volgde er terug een observatie bij miss Danita. In de afgelopen twee dagen heb ik heel wat Afrikaans geleerd. Zoals koekbloem (= zelfrijzende bloem), observatieschema (= waarnemingsschema), blikkies (= blikken), eyeblokkies (= ajuinvlokken), … (BASCO 10 en A4)) Het lezen is een heel stuk eenvoudiger dan het spreken van de taal. (ICOM 1.4). Het Afrikaans heeft veel gelijkenissen met het Nederlands. Miss Danita stelt me erg op mijn gemak en heeft mij een gevoel van welkom zijn. Zij wil van mij leren en ik wil van haar leren. In de middag was het atletiek voor de school, want het is een sportieve school. Er werd ons gevraagd om mee te helpen. Ik aarzelde niet en hielp de leerkrachten bij bepaalde punten op het domein. (ICOM 4.2 en BASCO 1, BASCO 10). Sommige leerlingen van grade 8 kwamen mij zeggen dat ik luidkeels moest roepen als ze een activiteit moesten doen, best wel trots op hun prestatie. Omdat het zo warm was, besloten we om nadien met de groep te zwemmen.


Dag 7: 07/02/2019
De laatste dag alvorens het weekend begint. Ik observeerde LO of levensoriëntering. De leerkrachten hier dachten dat dit hetzelfde was als PAV. Helaas, ik voel me stiekem een leerkracht lichamelijke opvoeding. Ik moet ze leren hoe ze moeten tennissen, dansen… Iets waar ik dus niet in gekwalificeerd ben. Ik neem dus contact op met mevrouw De Vos om dit aan te passen. Hopelijk lukt dit.
We kwamen ook samen met Adèle om ons rooster in te plannen. Aangezien PAV nog een raadsel is, is mijn rooster dus nog niet officieel. Maandag zit ik opnieuw met haar samen om nog enkele aanpassingen door te voeren.
Om het weekend in te zetten besloten we om met de hele groep te nachtzwemmen en te braaien. De ‘braai’ is de meest gezellige bijeenkomst in Zuid-Afrika en ik moet zeggen dat ik mij hier al volledig in kan vinden.
Dag 8: 08/02/2019
Joepie, zaterdag! Uitslapen! Althans dat hoopte ik. De poetsvrouwen van de huisjes dachten hier anders over. De isolatie is hier zo slecht, dat we door hen wakker worden gemaakt. Op zich niet zo erg, want we hebben nog een volledige dag om veel te doen. We maakten onze picknick en vertrokken voor een hele dag. Om te beginnen gingen we naar Marlothpark. Daar zijn we deze week al geweest, maar konden we het niet volledig bezoeken. Na een goede reis in het park, kwam er een einde aan. Een giraf in de dierentuin is leuk, maar een giraf in een park vanop 5 meter afstand in het ‘wild’ zien, dat is pas indrukwekkend.
Daarna besloten we om met de groep eerst onze picknick op te eten en daarna door te reizen naar Nelspruit. Ongeveer 1.30u rijden. Daar aangekomen, kwamen we in een markt die er niet zo veilig uit zag. Enkele vriendelijke Zuid-Afrikanen kwamen ons waarschuwen om er niet in te gaan. Halfweg de markt zijn er heel wat criminelen en die zijn uit op ons geld, want we zien er geen locals uit. We besloten om naar Botanical Garden te gaan. De mensen waren wat geschokt dat er om 15 uur in de namiddag nog mensen een bezoek willen brengen, maar we zagen het zitten en begonnen eraan. Enkele watervallen, afval, veel planten, soms speciale planten… dat kon je er allemaal spotten.




Dag 9: 10/02/2019
We werden door Anina de psychologe van de school uitgenodigd om met de hele groep naar Ngwenya lodge te gaan. Ze had heel wat vragen voor ons, om ons beter te leren kennen. Zij stelde veel vragen aan ons, maar wij ook veel aan haar. We hebben met haar afgesproken om samen met Anina en haar broer enkele viewspots te bezoeken in de periode dat we hier zijn. Samen met haar zullen we ook naar het Krugerpark reizen.
Ik voelde mij hier onmiddellijk heel goed bij, want zo leren we ook spots kennen die minder toeristisch zijn en die ook goedkoper zijn. Morgen starten we aan onze laatste twee dagen observatie en dit in combinatie met participatie. Woensdag begint het échte werk als leerkracht in Zuid-Afrika.
En om het weekend mooi af te sluiten nog een lekker potje zelf gekookt... hadden we gedacht maar net toen alles op het fornuis stond werd het zwart voor onze ogen… Elektriciteitspanne voor de hele straat… We besloten dan maar om richting Rissik te rijden, waar vier andere studenten logeren, om daar dan ons potje te koken. Sofie, Tine en ik hadden een afspraak om met onze lector te bellen. Eens we daar aankwamen, kregen we een bericht van Elmarie dat de generator aangesloten was en de wifi werkt. Enkel was koken geen optie tot de elektriciteit weer volledig werkt. Één elektriciteitsmaatschappij voor een heel land is duidelijk niet genoeg. Om 22.00u konden we uiteindelijk iets eten. Nogal een geluk dat onze vrienden in Rissik een stukje pizza konden missen toen we op bezoek waren, zo waren onze maagjes toch al deels gevuld.


Dag 10: 11/02/2019
Een nieuwe schoolweek ging van start. Zoals gewoonlijk gebeurde het gebed van de leerkracht en de toespraak van de directeur. Vervolgens keken we op ons schema en stond er ‘saal’, wat dus zaal betekent. We volgden de groep leerkrachten richting de zaal. Leerlingen gingen grade per grade binnen en daarna volgden de leerkrachten. Alle leerkrachten kwamen binnen en de leerlingen stonden recht. Wij volgden hen verder tot op het podium. We namen plaats en de leerlingen begonnen het gebed te zingen. (A7) Zeer leuk om te zien, iets totaal anders dan in België. Het valt enorm op dat de mensen hier echt gelovig worden opgevoed. Het is echt een groot verschil in vergelijking met ons. De adjunct deed zijn toespraak en daarna volgde een tekst uit de bijbel. Wederom begreep ik er maar weinig van, gezien het opnieuw in snel Afrikaans werd gesproken. De leerlingen stonden opnieuw recht en zongen terug een lied. Daarna werden diegene die doorgaan in de volgende ronde van de atletiek vernoemd. Deze moesten rechtstaan en kregen een applaus. Om af te sluiten kregen enkele leerkrachten een bedanking. De jongens stonden alleen recht en moesten opnieuw bidden. Ik vroeg de adjunct directeur waarom dit precies moest, maar daar heeft hij mij geen antwoord op gegeven. De lessen begonnen en de temperatuur steeg tot 40°C. Hot hot hot. Nogal een geluk dat we in de school airco hebben. Enkel dacht de elektriciteit hier weer anders over… alles viel uit en de hitte was moeilijk te verdragen, maar we spartelden ons door de dag. Gezien deze omstandigheden gingen sommige lessen buiten door, zoals ook de les biologie.
Éénmaal thuisgekomen kregen we van Marietjie en van Elmarie de melding dat er de hele week elektriciteitsproblemen zouden zijn. We kregen de uren door wanneer er dagelijks panne verwacht wordt. ’s Avonds stond er spaghetti bolognese op de menu… alleen werkte het kookfornuis alweer niet. De stopcontacten werkten wel, dus hebben we onze pasta gekookt in de waterkoker tot ze ‘al dente’ was. Onze saus konden we opwarmen in de microgolfoven, alleen was het zonder vlees. (A8)
Welcome in Africa!
Dag 11: 12/02/2019
Onze laatste dag observatie. Morgen starten onze lessen echt. Mijn mentoren geven geen les aan klassen die ik kan zien, want deze middag staat er terug atletiek op het programma. Ik besloot om met de studenten die wel kunnen observeren mee te gaan en te werken aan mijn voorbereidingen in de ‘personeelskamer’. Dit om met de leerkrachten die een springuur hebben toch eens te kunnen praten. Zo volgde er een kort gesprek over de apartheid met een leerkracht. Heel veel wilde hij er ook niet over zeggen. Zijn standpunt hierover is nog altijd verschillend van anderen. (ICOM 2.9). Ik werkte terug verder aan mijn lesvoorbereidingen. De cursussen zijn volledig in het Afrikaans geschreven, dus het is af en toe wel goed denken wat er precies staat. Het valt me wel op, eenmaal je er geconcentreerd mee bezig bent dat het een stuk vlotter gaat. (ICOM 1.4) Met een beetje stress kijk ik uit naar morgen. Het is voor mij wel een geruststelling dat ik met sommige studenten mag co-teachen. Dit kwam er omdat de les LO niet meer doorging, hier ben ik wel blij om. Deze manier van lesgeven, stelt mij meer gerust, want je kan elkaar zo aanvullen ook. De leerkrachten op de school, waren het onmiddellijk met mij eens en kijken er naar uit hoe we dit zullen aannemen. Ik ben tevreden dat ik het hen heb voorgesteld. (ICOM 4.6)
Dag 12: 13/02/2019
Voor de eerste keer voor de klas. (BASCO 7) Dat was even wennen. Ik had gehoopt onmiddellijk te kunnen beginnen, maar de werkblaadjes voor de leerlingen waren helaas niet gekopieerd. Dit zorgde bij mij voor heel wat stress, maar dit is nu eenmaal African style. Dus, hier zal ik moeten aan wennen. De leerlingen waren dolenthousiast om iemand nieuw voor de klas te hebben. Ik begon met mezelf voor te stellen. Leerlingen waren verbaasd dat ze in België organisaties hebben om echt naar het buitenland op kamp te gaan. Dit is voor hen niet van toepassing.
Tijdens het lesgeven merkte ik al snel op dat niet alle leerlingen Engels goed onder de begrijpen. Daarom schakelde ik vaak over in het traag Nederlands. De leerlingen die het moeilijk hebben met taal apprecieerden dit enorm. Dit stelde mij gerust. De elektriciteit viel voor de verandering opnieuw uit en weg was mijn power point. Het was dus handelen met de middelen die we hadden. (A8 en BASCO 2) Dit lukte volgens mij al aardig goed. Morgen geef ik mijn eerste kookles hier in Zuid-Afrika. Als de elektriciteit niet uitvalt tenminste.
Tot snel!
Justine
Hoi Justine! Wat beschrijf je het weer levendig en gedetailleerd. Jullie flexibiliteit wordt danig op de proef gesteld vooral ook door de gevolgen van de loadshedding. Niet enkel op vlak van het 'huishouden' maar ook de voorbereidingen op school 'lijden' eronder. Er werd al heel wat flexibiliteit en oplossingsgericht denkvermogen van je geëist. Vanuit je blog te lezen, lijkt het wel dat je het naar je zin hebt en de problemen vaak als een uitdaging ziet... knap!!