Juju out

Dag 87: 29 april 2019

Onze allerlaatste dag als leerkracht in Zuid-Afrika. Dat voelt toch wat onwennig aan. Als gewoonlijk startte ik mijn maandag met de woorden van de directeur en het gezang van de leerkrachten. Seppe gaf zijn speech om de school te bedanken en we begonnen aan ons werk. In de break ging ik nog een vraag stellen bij mijn leerkracht L.O. van grade 7. Daar moest ik horen dat de lessen van grade 7 volledig aangepast zijn en zij dus ook geen les meer geeft in die klas, uw lesuur valt dus weg. Mijn laatste lesdag zat er dus vroeger op dan gedacht.

Net zoals in alle andere klassen wilde ik die dag ook van grade 7 nog een groepsfoto. 46 leerlingen op één foto krijgen het is een opgave. Je ziet ze hierdoor ook niet allemaal staan.

Om onze laatste maandag af te sluiten gingen we nogmaals naar het Kruger en dit keer echt voor de allerlaatste keer.

Dag 88: 30 april 2019

Vandaag gaven we geen les meer op de school, dus probeerden we uit te slapen. Ondertussen is het al een routine geworden dat we gaan slapen met zonsondergang en opstaan met zonsopgang. Dus om 6 uur was iedereen wakker. We maakten onze valies al deels klaar en gingen 's morgens afscheid gaan nemen van iedereen op de scholen. Het moeilijkste afscheid was deze in de Akademie. In deze school hebben we toch 1,5 maand lesgegeven, dus hebben we ook heel wat ervaringen daar.

In de namiddag was er nog een rugbymatch op de school, we gingen nog snel een glimp gaan opvangen om daarna voor goed de deuren achter ons te sluiten. Het is te zeggen, binnen enkele jaren kom ik sowieso nog op bezoek. It is just a see you later, not a goodbye.

In de avond werden we uitgenodigd voor in braai in Marlothpark. Onze allerlaatste braai wel is waar. Ergens blij, want die kilo's op de weegschaal zullen hier blij mee zijn, maar ergens zoveel pijn, want de eerst volgende braai is als ik ooit terug voet aan wal zet op Zuid-Afrikaanse bodem.

Dag 89: 1 mei 2019

Net zoals in België is het ook in Zuid-Afrika een feestdag. We gingen met de groep op geotrial. Enkele mooie en historische plaatsen gaan bezoeken. Deze plaatsen hadden vroeger veel waarde, sommige plaatsen waren vroeger van de mijnbouw. Aangezien ik hier les over moest geven in mijn periode in Zuid-Afrika, was het heel boeiend om deze plaatsen eens in het echt te zien. Na de avond toe hebben we onze valies volledig klaargemaakt, want morgen zouden we op het vliegtuig stappen richting huis.

Op deze mooie avond hebben we als Jezus en de 12 apostelen ons laatste avondmaal samen als groep beleefd in Stoep Café. Iedereen nam zijn favo gerecht van de afgelopen drie maanden. Waar het drie maanden geleden begon met een ontbijt als groep van 10, moesten we dit wel eindigen met onze volledige groep op diezelfde locatie.

Dag 90: 2 mei 2019

Het voelde aan alsof we een maand geleden nog maar aangekomen waren in Zuid-Afrika en toch is het al onze laatste dag op deze bodem. Onze valiezen waren ingepakt en we reden met onze auto voor de laatste keer richting Orlando. Aangezien we huurauto's hebben, moeten deze ook proper teruggebracht worden naar de eigenaar. Omdat we tijdens onze periode in de Cromati enkele keren passeerden langs de carwash, vonden we dat we onze auto ook daar moesten gaan wassen. We wilden dit daar doen, omdat we weten dat ze elke beetjes kunnen gebruiken. Voor maar liefst 100 rand was onze auto in 1 uur en 45 minuten volledig gepoetst. En als ik zeg volledig gepoetst is het echt volledig gepoetst. We waren de allereerste blanken die over de vloer gingen en ze wilden ons behandelen als koningen. Dat was duidelijk, mijn auto in België is nog nooit zo proper geweest zelf. Met een extra centje maakten we de groep van de carwash enorm gelukkig.

Om 16.40u ging ons vliegtuig in Nelspruit van de grond richting Johannesburg. Onze overstappen waren zo kort, dat het iedere keer rennen was om ons vliegtuig te halen. Op onze lange vlucht hadden we gelukkig terug een televisie. A star is born, de film die ik zo graag wilde zien stond online op het vliegtuig. De uren vlogen voorbij en in 10 uren en 30 minuten stonden we al in Londen.

Dag 91: 3 mei 2019

Om 5.00u kwamen we aan in Londen. Daar hadden we 30 minuten tijd om over te stappen. Omdat de douane hier zo streng is, moesten sommige lopen naar de gate op de gate open te houden. Daardoor had het vliegtuig een kwartier vertraging. Sorry British Airways!

Eenmaal aangekomen in Brussel, wilden we zo snel mogelijk naar onze familie. Vlug onze bagage ophalen en wegwezen. Het is te zeggen, iedereen had zijn bagage. Behalve ik! Ik ging naar de bagage informatie en daar vertelden ze mij dat door een te korte tijd van overstappen mijn bagage op de volgende vlucht zou mee zijn. De vrouw maakte alle papieren in orde om toch naar de aankomsthal te mogen gaan en iedereen een goeiedag te mogen zeggen, aangezien ik drie maanden ben weggeweest. Een uur later mocht ik terug naar de bagagezaal om mijn bagage op te halen die mee was met de volgende vlucht.

Eind goed, al goed dus!

Ik besef nog niet echt wat ik de afgelopen drie maanden heb gedaan. Het voelt voor mij aan alsof ik drie maanden heb gedroomd en op 3 mei ben ontwaakt uit deze droom. Het was een avontuur om nooit te vergeten. Een avontuur waar ik mezelf zo vaak heb tegengekomen, waar ik zo vaak op mijn tanden moest bijten, ene waar ik veel heb gelachen, veel heb gehuild, veel heb gedacht, maar vooral veel uit heb geleerd.

JUJU OUT! See you in a few years South Africa!